رمان ها و فیلم های بعدی برگرفته از ذهن توماس هریس ژانر وحشت را با جذاب ترین و ترسناک ترین شخصیت های آن فراهم کرده است. اگرچه دکتر هانیبال لکتر بیشترین توجه و شیفتگی را به خود اختصاص می دهد ، اما شخصیت فرانسیس دولاراید (Manhunter املا) به نظر می رسد زیر رادار پرواز می کند. برای کسانی که دیده اند Manhunter، با این حال ، شبح رعب آور دندان دندان به طور دائمی در حافظه فرو رفته است.

سی سال پس از انتشار ، iHorror با Manhunter بازیگری که برای اولین بار Dollarhyde را روی صفحه زنده کرد و به نظر این نویسنده ، تصویر تام نونان برجهایی بالاتر از برجهای ریچارد آرمیتاژ (هانیبال) و رالف فاینس (فیلم اژدهای سرخ) بیانیه ای فوق العاده با توجه به هر دو مجری فوق الذکر پیشنهادات خارق العاده ای ارائه داد.

نونان چند لحظه از فیلمبرداری کانال Syfy زمان برد میمون 12 برای گفتگو با iHorror در مورد خواسته های جسمی و روحی همراه با نقش Dollaryhyde ، یک پشت صحنه پرده برداری از عادت نونان در طول فیلمبرداری ، "حضور جنجالی" به عنوان یک بازیگر ، و Manhunter یادآوری های گاه به گاه کارگردان مایکل مان ، "فرانسیس ، فقط تست ممیزی را فراموش نکنید."

Manhunter اولین فیلم هانیبال لکتر بود. از آن زمان دنبال شده است سکوت بره ها, فیلم اژدهای سرخ و هانیبال سریال های تلویزیونی. در مورد شخصیت ها و جهان خلق شده توسط توماس هریس چه در مردم بسیار طنین انداز است؟

من سکوت بره ها را دیده ام و آن را پسندیده ام ، اما هیچکدام از موارد دیگری که ذکر کردید من آنها را ندیده ام. من Manhunter را یک بار ، شاید دو بار دیده ام ، بنابراین تجربه من از کل جهانی که شما در مورد آن صحبت می کنید ، من آنقدر با آنها در ارتباط نیستم ، اما هرگز هیچ یک از کتاب ها را نخوانده ام. من هرگز "اژدهای سرخ" یا "سکوت بره ها" را نخوانده ام. من فکر می کنم بسیاری از (Manhunter) به دلیل رابطه مایکل مان و مایکل مان با من کار می کند و می خواهد من این قسمت را مانند یک انسان شخصی کنم. در واقع این تنها نوع ارتباط واقعی است که احساس راحتی می کنم در مورد آن صحبت کنم زیرا بقیه موارد ، من چندان با آن آشنا نیستم. برای من ، دوباره آنچه که باعث کار فیلم شد این بود که مایکل واقعاً مرا تشویق کرد و از من حمایت کرد که فرد وحشتناکی نیستم ، کسی که واقعاً می خواست کار خوبی انجام دهد و می خواست یک فرد شایسته باشد و با کارهای عادی همه سرو کار دارد مثل تنهایی و درد. اما نه به عنوان یک فرد هیولا ، که او را بسیار ترسناک می کند.

بدون خواندن "اژدهای سرخ" ، چه نوع کارهای آماده سازی برای به تصویر کشیدن پری دندان انجام شده است؟

صادقانه بگویم ، من تقریباً هرگز در مورد هر کاری که انجام داده ام تحقیق نکرده ام. این شامل فیلم هایی است که من درباره چیزهای خاصی نوشته ام که می توانستم در مورد آنها تحقیق کنم و دقیق تر آنها را بیان کنم ، من این کار را نمی کنم ، من می خواهم آن را به تصورات خود بسپارم. مثل زمانی که من Manhunter را انجام دادم ، من هیچ کتابی در مورد قاتلان زنجیره ای نخواندم ، این فقط احساس خوبی به من نمی داد ، این احساس را به من دست می داد که آدم بدی هستم. نکته دیگر این که وقتی من یک فیلم می سازم ، هیچ صحنه ای را نمی خوانم ، جز آن صحنه هایی که در آن هستم و آنهایی که در آن هستم ، فقط سطرهایم را می خوانم. من واقعاً سعی می کنم خودم را حفظ کنم و تحت تأثیر آنچه مردم "شخصیت" یا حتی داستان می نامند تحت تأثیر قرار نگیرم. منظور من این است که وظیفه من به عنوان بازیگر حضور قانع کننده است و بسیاری از ایده های تحقیق و تهیه و حتی خواندن دوباره فیلمنامه برای شخصی بودن در یک فیلم منفعت دارد. حتی اگر در فیلمی خطوطی وجود داشته باشد که برای من منطقی نیست زیرا بقیه فیلمنامه را نخوانده ام ، هرگز نمی پرسم و نمی گویم "چرا او می پرسد بیل کجا رفته است؟" برای من مهم نیست من به نوعی دوست دارم وقتی اوضاع منطقی نیست و نمی دانم مردم درباره چه چیزی صحبت می کنند.

درباره ممیزی برای بازی در نقش فرانسیس دولاریه برایمان بگویید.

من فکر می کنم قرار 10:30 داشتم که با مایکل دیدار کنم و فیلمنامه را بخوانم. من چند نوع قسمت وحشتناک ساخته بودم و یک نمایشنامه به نام کودک دفن شده داشتم که در آن به نوعی یک شخص هیولا بازی می کردم ، و واقعاً به این چیزها نزدیک نبودم ، بنابراین تقریباً در حین خواندن در حصار بودم برای فیلم در همه. اما من در کار بازیگری واقعاً هیچ کس نبودم ، واقعاً هنوز به جایی نمی رفت ، بنابراین فکر کردم "چه جهنمی". بنابراین من ساعت 10:30 صبح برای خواندن برای مایکل وارد شدم و او مرا تا حدود ظهر یا بیشتر منتظر نگه داشت ، که واقعاً من را عصبانی کرد. افراد زیادی وارد آنجا شدند که من می دانم او "مهمتر" از من یا بازیگران احساس می کرد ، بنابراین من مثل "لعنت به این لعنتی" بودم. من حتی نمی خواستم از این بابت وارد شوم و اکنون آنها با من مانند این گریه رفتار می کنند ، بنابراین او سرانجام مرا صدا کرد.

من فکر می کنم آنها می خواستند همه افراد فیلم از شرکت تئاتر Steppenwolf باشند ، فکر می کنم آنها علاقه زیادی به این کار داشتند زیرا همه آن افراد جلوتر از من بودند. من یک بازیگر نیویورکی هستم و با Steppenwolf احساس بسیار رقابت می کنم ، بنابراین سرانجام حوالی ظهر وارد صحنه می شوم و واقعاً خوشحال نیستم. مایکل مان می تواند به نوعی یک فرد ترسناک ، ترسناک باشد ، اما من خیلی عصبانی شده بودم و من گریه نکردم که وارد اتاق آزمایش شدم و مایکل آمد و شروع به صحبت با من کرد و من گفتم "مرد گوش کن ، من" اینجا برای خواندن میخوام بخونم و بعد میرم. با من صحبت نکن. " و او گفت: "خوب ، خوب ،" و یک نفر از بازیگران انتخاب شد که با همه می خواند و او اکنون بسیار موفق شده است ، اما در آن زمان فکر می کنم این یکی از اولین برنامه هایی بود که او داشته است. او شروع به خواندن با من کرد و من می توانستم بگویم که او از من می ترسد. نحوه ورود من به اتاق و نحوه مطالعه ام که واقعاً آرام بود و من واقعاً به او نزدیک شدم. هرچه او احساس ترس و احساس بهتری پیدا می کرد ، مایکل بلند شد و شروع به قدم زدن در اتاق پشت سر من کرد و احساس خوبی داشت و می توانستم بگویم که او به آنچه من می کردم رسیده است. در آن زمان ، من می دانستم که می خواهم کار را بدست آورم.

یک دوره طولانی وجود داشت که من چندین بار آن را رد کردم به دلیل پول ، که در آن زمان که نماینده من احساس می کرد دیوانه است ، من دیگر هیچ کس نبودم ، من دو قسمت کوچک در فیلم ها ساخته بودم. من یک پسر عجیب و بلند قد و بزرگتر بودم ، از 28 سالگی بازیگری را شروع کردم ، خوش شانس بودم که این کار را می کردم. مدتی طول کشید اما من سرانجام با آنها معامله کردم. و مایکل ، توضیح آن دشوار است ، اما او فقط بسیار حمایت و بسیار دلگرم کننده بود ، اما فکر نمی کنم من تا به حال مکالمه واقعی با مایکل داشته باشم. فکر نمی کنم من هرگز بیش از یک یا دو جمله با او صحبت کرده ام ، او هرگز خیلی مرا راهنمایی نکرده است. هر چند وقت یک بار به من می گفت ، "فرانسیس ، فقط تست ممیزی را فراموش نکن."

آیا بازی در نقش یک شخصیت منفی ، به ویژه یکی از بزرگی های Dollarhyde ، تا حدودی خوشمزه است؟

فکر نمی کنم با این اصطلاحات کلان فکر کنم. در اینجا یک داستان کوتاه وجود دارد. مایکل وقتی که ما برای اولین بار فیلم را آماده کردیم به من مراجعه کرد و گفت: "آیا کاری می توانم انجام دهم که انجام آن قسمت را برای شما کمی آسان کند؟" من احساس نمی کردم به چیزی احتیاج دارم ، اما از آنجا که او پیشنهاد داد و من می خواستم مانند یک بازیگر همکاری کنم ، گفتم که خیلی خوب می شود اگر مجبور نباشم با هیچ کس از فیلمهایی که قصد کشتن دارند ملاقات کنم من یا هر کسی که قصد کشتن آنها را دارم ، فقط دوست دارم تا زمانی که با آنها در صحنه نباشم مجبور نباشم با آنها ملاقات کنم. خوب ، این اساساً همه افراد فیلم را شامل می شود ، بنابراین مایکل شروع به اقامت من در هتل های مختلف از سایر بازیگران کرد ، من با خطوط هوایی مختلف پرواز کردم. اتاق رختکن من در استودیو در ساختمان دیگری بود که دور از خانه دیگران بود و چندی نگذشته بود که این اتفاق افتاد ، مایکل PA (دستیارهای تولید) را مثل 30 قدم جلو و پشت من راه می رفت تا مطمئن شود در آنجا با کسی برخورد نکردم استودیویی که ممکن است شخصی باشد که من نمی خواستم با او ملاقات کنم.

این شور و نشاط در کل تجربه جدا بودن من ایجاد شده است که فکر می کنم مردم را کمی عجیب و غریب می کند. سرگرم کننده بود که خدمه مجذوب من شده بودند و به نوعی از من ترسیده بودند. و یک یادداشت در یک مرحله منتشر شد که اگر کسی با من صحبت کند آنها را از خدمه برکنار می کند ، چیزی شبیه به این ، بنابراین مایکل ایجاد تنش زیادی کرد. احساس کردم بدون توجه به آنچه اتفاق افتاده است ، خواه تمام وزنم را بالا بردم و هم وزنه های خود را بالا بردم ، قسمت را تقریباً همان طور که می توانم انجام دهم ، اما همه این موارد به پیشرفت هرچه بهتر آن کمک می کند. بنابراین آن تجربه فوری حضور در صحنه و اولین باری که در صحنه ای صحبت می کردم ، می توانم بگویم که خدمه عجیب هستند ، زیرا صحنه ای که من اسلایدها را به (لیدی لانگ) (فردی) نشان می دهم. یادم می آید که حالا ، "می بینی؟" من این احساس وحشتناک در اتاق را به یاد می آورم و بسیار خوب بود.

من فکر نمی کنم از نظر واضح تر همه افرادی که فیلم را می بینند و این تأثیر را روی آنها می گذارند ، البته البته آخر هفته که فیلم افتتاح شد ، من در لس آنجلس بودم و دیر به سوپرمارکت رفتم تا چیزی برای کسی تهیه کنم و من با گاری خود گوشه ای چرخاندم و در وسط راهرو خانمی بود که رو به من بود و نگاهی به بالا انداخت و من را دید و گاری خود را رها کرد و از فروشگاه فرار کرد. یادم می آید که فکر کردم "اوه ، گه. این کمی دیوانه است. "

من تمایل دارم بیشتر یک فرد با تجربه فوری باشم ، و این ایده که خدمه عصبی هستند و من همیشه هدفون می پوشیدم و همه در مورد آنچه من بازی می کردم شرط می بستند. من هرگز با کسی صحبت نکردم ، به جز دستیار کارگردان که هر چند وقت یک بار با او صحبت می کردم و کمی با افراد آرایش صحبت می کردم ، اما هیچ کس دیگری حتی نمی توانم با او صحبت کنم یا صحبت کنم و کاری نداشته باشم.

اتفاق دیگری که افتاد این بود که روزی من در اتاق رختکن در استودیو بودم و AD (دستیار کارگردان) آمد تا به من اطلاع دهد که چه اتفاقی با آنچه برای تصویربرداری در پیش بود اتفاق می افتد. او درب من با من صحبت می کرد و سپس شروع به ترک کرد و خورشید در حال غروب بود و متوجه شد که چراغها در اتاق من روشن نیستند ، و او گفت: "آیا باید چراغها را برای تو روشن کنم ، فرانسیس؟" چون مایکل می خواست همه با من تماس بگیرند فرانسیس ، و من گفتم ، "فرانسیس از چراغ استفاده نمی کند." از آن به بعد ، برای کل بقیه عکاسی ، که تقریباً 99 درصد عکاسی در شب بود ، من قادر نبودم چراغ ها را در هر کجا که هست روشن کنم ، زیرا مجبور شدم به آن پایبند باشم. بنابراین من همیشه در تاریکی در اردوگاه خود بودم (صدای خنده) و خدمه با این همه چیز بیرون می آمدم.

صحنه بعد از اتمام رابطه دولاراهید با ربا بسیار است خام و قدرتمند. شما به ضربان قلب او گوش دادید ، دست او را روی صورت خود قرار دادید - چیزی که شخصیت فوق العاده نسبت به آن حساس بود - سپس شکست. بینش شما در مورد بهترین صحنه فیلم به نظر من چیست؟

خوب ، آنچه در آن صحنه اتفاق افتاد این بود که فیلمبرداری سکانس یکی دو روز طول کشید. از خروج از اتاق نشیمن که در آن آب می نوشیدیم و تماشای آن فیلم ، یا من در حال تماشای فیلم ، خوابیدن با هم و آن همه چیز. روزی که می خواستیم من را شکنیم ، در ساعت نه صبح شروع کردیم و تا ساعت نه شب تیراندازی کردیم ، سپس برای شام شکستیم و سپس تا سه صبح دوباره شلیک کردیم و سپس تا آخر نه صبح دوباره. این یک شلیک 24 ساعته بود و ما به نقطه ای می رسیدیم که من خراب شدم و هر وقت به آنجا می رسیدیم مایکل می گفت "برش". سخت بود زیرا می دانستم که این مسئله برای (Dollarhyde) به عنوان یک شخص کلیدی است ، آن لحظه بسیار مهمی بود و من واقعاً دوست داشتم آن لحظه را داشته باشم و آن را روی فیلم داشته باشم.

ساعت 9 صبح او گفت: "بیایید بشکنیم." مایکل به طرف من آمد و گفت: "حالا می توانی بروی ، فرانسیس ، اما این یک مورد 20 است. اگر چیزی در راه بازگشت به خانه یا دوباره به اینجا می بینید ، آن را بیاورید اگر اتاق شما کمی شخصی تر شود." من به مأموریت AD رفتم و پرسیدم چه موقع تماس من است و او گفت كه من باید دو ساعت و نیم دوباره برگردم. من به خانه رفتم که حدود 45 دقیقه با ما فاصله داشت و به دلیل آرایش حتی دوش هم نگرفتم ، سپس برگشتم و دوباره شروع به تیراندازی کردم. فکر نمی کنم تا زمانی که تقریباً 30 ساعت به آن سکانس نمانده بودیم ، آنها واقعاً به جایی رسیدند که بتوانم شکسته شوم. من فکر نمی کنم که این خیلی ربطی به این داشته باشد که من چرا کاری را انجام داده ام یا چگونه بوده است ، اما این خاطره من است ، صبر کردن یک روز کامل بسیار دشوار بود زیرا من تمام فیلم را از قبل آماده کرده بودم زیرا واقعاً می خواست (خرابی) اتفاق بیفتد.

چالش برانگیزترین جنبه از نقش دولاریید چه بود؟

افزایش 40 یا 45 پوندی سخت بود. وزنه برداری برای ماهها ، شش روز در هفته. این که مردم همیشه روی من بکشند تا خال کوبی کنند ، و سپس همه صحنه ها را با خال کوبی و بدون خال کوبی ضبط کنند. بیدار باشید تا خال کوبی را انجام دهید ، تا خال کوبی کنید. فقط آن سکانس کامل با ربا (جوآن آلن) ، بودن با او در رختخواب ، نمی دانم که آیا پیراهنم در صحنه های دیگر از بین می رود یا نه. من در اصل تمام مدت خال کوبی داشتم ، اما وقتی آن را فاش کردم ، مجبور شدیم این کار را به دو صورت انجام دهیم. از نظر جسمی سخت بود. خوردن پنج وعده در روز برای ماهها و ماهها واقعاً دشوار است ، اما این همان کاری است که باید انجام دهید وقتی می خواهید تجمع پیدا کنید ، باید کالری زیادی دریافت کنید. قسمت فیزیکی آن واقعاً چالش برانگیز بود ، من شش روز در هفته تمرین می کردم و به خانه می رفتم و 1,000 دراز و نشست و 500 فشار داشتم و هر شب راه می رفتم. شما کالری زیادی می خورید ، تمرین می کنید و سپس کاری که می خواهید انجام دهید این است که مقداری از چربی را بسوزانید ، بنابراین من هر شب پنج و ده مایل پیاده روی می کنم. و همیشه تنها بودن ، آنها مرا در هتل های مختلفی قرار می دادند ، من کسی را در صحنه فیلمبرداری نمی شناختم ، هیچ یک از بازیگران دیگر را نمی شناختم ، هرگز با کسی صحبت نکردم. افتضاح نبود ، فقط سخت بود. قسمت بازیگری آن آسان نبود ، اما طبیعی بود و احساس خیلی خوبی داشت ، و مایکل واقعاً عالی بود.

پس از سه دهه ، موضوع به خوبی استخراج شده است ، اما آیا شما یک داستان پشت صحنه دارید که به اشتراک نگذاشته اید و به عنوان یک پیش غذای پیش از شکرگذاری برای شما مفید باشد Manhunter طرفداران؟

کاری که من قبل از صحنه بسیار انجام می دادم ، از آنجا که واقعاً بزرگتر و سنگین تر بودم ، قبل از هر بار انجام فشارهای زیادی را انجام می دادم. صحنه ای وجود دارد که من به لوندز می روم و کل کار "شما به من بدهکار هستید" را انجام می دهم و انجام این کار زمان زیادی را می برد ، تا این احساس را داشته باشم و آن را هر بار واقعی و قدرتمند کنم. مایکل 40 ، 50 ، 60 بار این کار را به من واگذار کرد و هر بار که این کار را انجام می دادم ، فشارهای بالا را انجام می دادم. به نوعی جالب بود که اینطور تحت فشار قرار می گرفتیم. و اینطور نبود که او برای اجرای متفاوت یا بهتر فشار می آورد ، هیچ یادداشتی داده نمی شد. من فکر می کنم این فقط برای دیدن بود ، بیایید ببینیم آیا شما واقعاً می توانید این کار را انجام دهید ، که در آن زمان به نوعی سرگرم کننده بود. من یک فرد رقابتی هستم ، بنابراین کسی باید بگوید فکر نمی کنم 50 بار این کار را بکنی و من مثل تماشا بودم.

چه افکاری غالب است که وقتی دوباره به فکر فرو می روید ، به ذهن شما می ریزد Manhunter?

من تمایل دارم ، همانطور که قبلاً گفتم ، مسائل را برای خودم شخصی کنم ، اما چیزی در مورد این فیلم وجود دارد که فراتر از هر تجربه ای است که من به عنوان یک شخص داشته ام. من قبلاً ژورنالی را نگه می داشتم که با این دست خط بنویسم و ​​نوشتن آن را متفاوت از دست نوشته های خودم ، فرانسیس یاد بگیرم. من این شعرهای طولانی را در مورد این تجربه می نوشتم و با این خاطرات در مجموعه ای که برای شخصیت اتفاق افتاده بود شروع کردم و این دیوانه به نظر می رسید ، زیرا آنها خاطراتی بودند که از خود من نبودند. داشتن این قدرتمند بود. این احساس بسیار بسیار واقعی و بسیار دردناک و غم انگیزی بود.