"هنگامی که او به کاپیتان پیوست ، او لرزید ، و آشفته قرمز براق که زمانی شکم او بود ، بازتر شد. خیلی عریض.

تازه کار رو به عقب رفت ، در حالی که درون زن مشخص شد ، تنگه اش بالا می رود. "- از جانب 13th توسط جان اورسون.

13th مقدمه من برای جان اورسون بود. یادم می آید که به عنوان بخشی از کلوپ کتاب ترسناک اوقات فراغت ، کاغذ جلدی را از طریق پست دریافت کردم. جان مانند بسیاری از نویسندگان ، جدید بود و مانند اکثر عناوین Leisure در آن زمان ، جان خوب لعنتی بود. من بلافاصله او را با برایان کین و ریچارد لیمون وارد سیستم کردم. وقتی که من اژیر کمی بعد ، من می دانستم که من یک نویسنده ترسناک دیگری پیدا کرده ام که بسیار وحشتناک درگیر کردن احساسات من در طول یک رمان بود.

اکنون با خط ترسناک Samhain ، جان همچنان به بازی هنرهای تاریک بر روی هر عصب حساس در ذهن و بدن ما ادامه می دهد. اما بعد از کمی بیشتر در دنیای او ، کشف کردم که او بیش از یک نویسنده بزرگ است. حالا شما هم همینطور.

بیایید از ابتدا شروع کنیم. از چه زمانی نوشتن را شروع کردید ، آیا همیشه ترسناک بود و اولین نویسندگانی که آتش را برای شما روشن کردند چه کسانی بودند؟

اولین داستانی که به یاد می آورم زمانی بود که احتمالاً حدود 4 سال داشتم^th مقطع تحصیلی. تنها چیزی که می توانم به یاد بیاورم این است که ارتباطی با آیزاک آسیموف داشت پایه سریال ... بنابراین حدس می زنم من کار خود را با نوشتن داستان علمی تخیلی Fan Fiction آغاز کردم! وقتی بزرگ شدم ، آن زمان واقعاً طلایی دوران طلایی بود که من می خواندم ، همراه با داستان های گاه به گاه و داستان ادگار آلن پو ... بنابراین اولین داستان هایی که در دبیرستان و دبیرستان نوشتم داستان علمی بود. آسیموف ، آرتور سی کلارک ، کلیفورد دی سیماک ، هال کلمنت ، رابرت هاین لاین ، جی تی مکینتوش ... اینها اولین تأثیرات من بودند. آنها داستانهایی را تعریف کردند که من را کاملاً فريب داده ... و باعث شد که من بخواهم قصه بگويم تا همان کار را با ساير خوانندگان انجام دهم. ریچارد ماتسون احتمالاً نویسنده SF است که واقعاً راه را به من نشان داد ، زیرا او پل ارتباطی بین داستان های SF و وحشت بود. به نظر می رسد تمام قصه هایی كه من تا به حال آورده ام یك كیفیت عجیب و غریب برای آنها دارد ... و توانایی او در انجام این كار - و تلاقی ژانرها - شگفت انگیز بود.

من در دبیرستان و بیشتر در دانشگاه داستان و شعر نوشتم ، اما تا 20 سالگی بود که چیزی ارسال کردم. سال 1993 بود و چند سالی بود که من هیچ داستانی ننوشته بودم. فقط برای سرگرمی ، من یک کتاب بعضی از داستان های دانشگاهم را تهیه کردم ، زیرا کار روزانه من چاپ رومیزی بود و با انجام این کار ، فهمیدم که برخی از داستان های قدیمی خیلی بد نیستند. من آنها را به یک مجله زن و شوهر ارسال کردم و سپس چند قطعه جدید نوشتم. هنگامی که اولین داستان من ظاهر شد ، در آغاز سال 1994 ، من به نوشتن و ارسال ادامه دادم و هرگز به عقب نگاه نکردم. بنابراین امسال 20 ام را مشخص کرده است^thسالگرد به عنوان یک نویسنده داستان منتشر شده است.

Leisure Book Horror Club جایی است که من شما را کشف کردم. یادم هست که خواندم 13^th و کفپوش بودن این فقط یک داستان عالی بود. من این کار را با اژیر. یکی دیگه عالیه درباره آن روزهای دورچستر با من صحبت کن. چطور با دون ارتباط برقرار کردی؟

اولین باری که با دون داوریا آشنا شدم در کنفرانس جهانی وحشت 2000 در دنور بود. من آنجا بودم و اولین مجموعه داستان کوتاه خود را تبلیغ می کردم ، قفس استخوان و سایر وسواس های مرگبار، که بعداً همان سال از کتاب Delirium Books منتشر شد. من تازه یک پیش نویس اولیه را به پایان رسانده بودم میثاق، به نام صخره، در آن زمان ، و آن را برای دان در یکی از جلسات پیچیده ای که برای نویسندگان برای دیدار با سردبیران در آن کنوانسیون برگزار می کنند ، توصیف کرد. او گفت که برو جلو و نسخه خطی را برای او بفرستید ، و من این کار را کردم ، اما پس از آن دیگر هرگز چیزی نشنیدم ... بنابراین همان رمان را در World Horror Con 2001. برای او نوشتم و دوباره در World Horror 2002… .. احتمالاً آنجا بود آن زمان که بالاخره اخطار رسمی رد شدم! یادم هست دو سال طول کشید. اما در آن زمان ، به نظر می رسید هر کسی که هراسناک باشد (خارج از کینگ ، بارکر و رایس) کتابی با Leisure داشته باشد ، بنابراین من مصمم بودم که "وارد شوم". در World Horror Con 2003 ، دنباله ای را شروع کردم - قربانی. بنابراین من هر دو رمان و همچنین چند ایده دیگر را برای او مطرح کردم. او حرفهای خیلی حمایتی زد ... اما کتابها را نخرید. ناامیدانه ، من از آرزوهایم در بازار انبوه چشم پوشیدم و هر دو رمان را در سالهای 2004 و 2007 در چاپ های محدود با جلد سخت با مطبوعات کوچک - Delirium Books - قرارداد کردم و منتشر کردم. 2004 ، 2005 ، 2006. سرانجام در سال 2007 ، پس از میثاق جایزه برام استوکر را برای اولین رمان از انتشار هذیان دریافت کرده بود ، و قربانی من نیز یک بار دیگر به او زدم و او گفت: "من می خواهم شما را در نقش داشته باشم ، این فقط یک مسئله اسلات است. ممکن است به زودی چیزی داشته باشم. " من فکر کردم که او فقط با یک بچه احمقانه مداوم مهربان است ، اما پس از آن ، به معنای واقعی کلمه 24 ساعت بعد ، او هنگام امضای خودنویس انبوه نزد من آمد که همه نویسندگان در یک اتاق نشسته و برای شرکت کنندگان در کنفرانس کتاب امضا می کنند و او گفت: "آیا می توانم باتوحرف میزنم؟" من میزم را ترک کردم و او در آنجا در یک راهرو کنترل کت در کنفرانس جهانی ترسناک 2007 در تورنتو به من پیشنهاد داد و فروش دو کتاب داد. من نمی توانم به شما بگویم که طی 48 ساعت آینده آن چقدر هیجان زده شدم !!!

اندکی پس از امضای قرارداد با Leisure ، من در کار روزانه در نیویورک بودم و این فرصت را داشتم که در دفاتر Leisure توقف کنم و به دون سلام کنم و سپس دیدم که چرا سالها قبل نامه رد نامه برای من طولانی شده است . دیوار یک طرف دفتر او با ارسال مقاله از پنجره به درب دیگری به ارتفاع چهار فوت انباشته شده بود! صحبت از گم شدن در انبوه شلخته ها! نمی توانم تعداد نویسندگان مشتاق را که در دهه 90 و 2000 برای او کتاب ارسال کرده اند تصور کنم. رقابت بسیار زیاد

اونس میثاق بیرون آمد ، دون بعد از آن سه کتاب دیگر برای من برای اوقات فراغت خرید.13^th اولین رمان اصلی بود که برای اوقات فراغت انجام دادم (منتشر شده در سال 2009) ، و پس از آناژیر و مرد کدو تنبل. به محض این که دون پس از سرگرمی اوقات فراغت در سامهین فرود آمد ، من به او پیشنهاد دادم شب کجا و او آن را پذیرفت. کنایه از آنجا بود ... ایده اصلی من برای آن بود شب کجا بیش از یک دهه قبل ترسیم شده بود - در حالی که من هنوز کار را تمام کردم میثاقاست. پس میثاق من را در اوقات فراغت راه اندازی کرد و شب کجا، یک کتاب در همان دوره ، من را با Samhain راه اندازی کرد. و هر دو "شروع" نامزد نهایی جایزه برام استوکر بودند!

خیلی راد! بنابراین، پیمان استوکر بهترین 1 را از آن خود کرد^st رمان ، اما شما قبل از آن داستان کوتاه می ساختید. آیا داستان کوتاه همان جایی است که شروع کرده اید ، آیا هنوز هم آن را به طور منظم انجام می دهید و کدام یک را ترجیح می دهید: کوتاه ، رمان یا رمان؟

داستان کوتاه همان کاری است که من تقریباً به طور انحصاری در 10 سال اول نوشتن خود انجام دادم. من هنوز هم داستانهای کوتاه می نویسم ، فقط به همین دلیل که روی رمان تمرکز کرده ام. اما من همیشه احساس می کردم که از بسیاری جهات ، شکل ترسناک به بهترین وجه فراهم می شود - داستان های پو همیشه برای من مظهر بهترین داستان های ترسناک بودند ... و او هرگز رمان ننوشت.

در مورد من ... من در واقع هرگز رمان ننوشته ام. من بیش از 100 داستان کوتاه و چند رمان (داستان کوتاه طولانی) نوشته ام. و حالا هشت رمان. اما یک بار که سعی کردم یک رمان ترسناک بنویسم ... این داستان تبدیل به یک رمان کوتاه شد - شجره نامه، آخرینم من هنوز عاشق نوشتن داستان کوتاه هستم ، اما رویکردی متفاوت از رمان است. بنابراین اکنون که به نوشتن "طولانی" عادت کرده ام ... دیگر دشوار است که وارد شوم و سریع بیرون بیایم تا داستان کوتاه بنویسم. وقتی 20 سال پیش شروع به نوشتن کردم ، بیشتر قطعات کوتاه من 2,000 - 3,000 کلمه بود. اکنون به نظر نمی رسد بتوانم یک داستان کوتاه بنویسم که کمتر از 6,000 کلمه باشد! رمان ها به شما آموزش می دهند که چیزها را بیشتر توصیف کنید ، شخصیت پردازی بیشتری انجام دهید. شما برای این کار در یک قطعه کوتاه وقت ندارید.

میثاقبرنده. آیا این برای شما ترسناک بود؟ یا اینکه فقط با لبخند قبول کردی و به کار خود برگشتی؟

این یک چیز دیوانه وار بود. من وقتی همسرم 3 هفته از موعد زایمان با پسرمان گذشته بود به آن مراسم اعطای جایزه رفتم - از دکتر پرسیدیم آیا فکر می کند برای رفتن من به اندازه کافی ایمن است یا خیر و او گفت بله ... اما اگر او زود زایمان کند و من ساعتها دور بودم؟ من می دانستم که برنده نخواهم شد ... اما می خواستم آنجا باشم تا با ملاقات با مردم آنجا از نامزدی بیشترین استفاده را کنم. و سپس من به دست آورد!؟! من برای برنده شدن خیلی آماده نبودم ... حتی کت و شلوار کت و شلوار ، فقط پیراهن و کراوات برای مراسم نپوشیده بودم. این یک شب شگفت انگیز بود ، و یک آخر هفته شگفت انگیز ... و سپس بله ... من به خانه رفتم و تعجب کردم ، خوب ، چگونه می توانم بالا بروم که؟ فشار بود اما در نهایت ... شما فقط کاری را که انجام می دهید انجام می دهید و امیدوارید که خوب باشد. در طول سال ها ، من دو کتاب را به پایان رسانده ام و با خودم فکر کردم ، "خوب ، خوب ، این به همان خوبی است که به دست خواهد آمد. این بهترین تو است. " احساس می کنید باید فقط بایستید ... اما سپس چیز دیگری می نویسید که به آن افتخار می کنید و دوباره به همان چیز فکر می کنید.

داستان های شما قطعاً با میل و رغبت به قلمرو اروتیکا می رود. آیا این یک مورد از داستان است که شما را به آنجا می برد ، یا وقتی که بنشینید برای نوشتن اتفاق خنده داری می افتد.   

من نمی دانم چرا رابطه جنسی و وحشت همیشه برای من یک تیم برچسب بوده است ... اما به نظر می رسد که آنها به طور طبیعی با هم ترکیب می شوند. بیشتر ایده های داستانی که به ذهنم رسیده است ، عنصری وابسته به عشق شهوانی دارند که حداقل برای من ، به نظر می رسد جدایی ناپذیر در داستان است. جهنم ، در شب کجا، بدون آن هیچ داستانی وجود نخواهد داشت - داستان در مورد زن و شوهری است که به یک کلوپ جنسی زیرزمینی کشیده شده اند و بسیار بیشتر از آن است که به نظر می رسد خانه پیچ و تاب است. و اژیردر مورد وسوسه رابطه جنسی ممنوع است - آیا یک Siren چه می کند اما با آواز و جذابیت نفسانی مردان را به مرگ می کشاند؟ اما داستانهایی وجود دارند که عناصر جنسی آنها نیز بسیار کم است. مرد کدو تنبل در واقع هیچ رابطه جنسی ندارد. داستان آن را فرا نمی خواند ، بنابراین در آنجا نیست.

آیا هیولاهایی وجود دارد که به دیگران بسپارید یا مایلید در مورد هر یک از آنها بنویسید؟ همچنین ، یک داستانی که می خواهید بنویسید چیست اما هنوز آن را ننوشته اید چیست؟

تعداد زیادی رمان ترسناک درباره قاتلان زنجیره ای و شکنجه گران هنرمندان و آدم خواران و امثال آن نوشته شده است. افرادی که توسط برخی از سکه های گرایش سادیست زندانی شده اند و سعی در فرار دارند. این نوع وحشت فقط مورد علاقه من نیست. من همیشه گفته ام ، اگر می خواهم در مورد انسانهای شرور بخوانم ، می توانم روزنامه را بردارم. من من دوست دارم در مورد شیاطین و موجودات اخروی که درهای جهان ما را می شکنند بخوانم. مواردی که فراتر از واقعیت فعلی ما باشد. این همان مطالبی است که من دوست دارم بخوانم ... و بنابراین بنویسم.

من چند ایده داستانی دارم که می خواهم بنویسم. بیشتر آنها یک عنصر شیطانی دارند. من همیشه تقاطع شیاطین غیراخلاقی و انسانهای غیراخلاقی که با هم متحد می شوند و باعث ویرانی می شوند ، جذب شده ام ... آخرین رمانی که من شروع به کار کردم دنباله ای برای میثاق و قربانی. من چند بار این کار را شروع کرده ام ... امسال ، امیدوارم که سرانجام آن را دنبال کنم!

آیا تمام وقت می نویسید؟ و برنامه / روال نوشتن شما چیست (اگر چنین برنامه ای دارید)؟

My بهترین داستان نویسی سالانه کمتر از یک پنجم آنچه را که در کار روزانه انجام می دهم به ارمغان آورد. بنابراین نه ... من داستان داستانی را به طور تمام وقت نمی نویسم و ​​هرگز نمی نویسم (مگر اینکه سالهای روزنامه نگاری روزنامه را حساب کنید. اما این داستان نویسی نبود). صادقانه بگویم که پیش بینی نمی کنم هرگز داستان نویسی تمام وقت بنویسم. این فقط در کارت 95٪ نویسندگان وجود ندارد ، مگر اینکه همسری داشته باشند که بتواند بیمه درمانی را وارد کند و درآمد منظمی را که وام را پرداخت می کند تضمین کند. اما مشکلی نیست این بدان معناست که من آزاد هستم وقتی می خواهم آنچه را که می خواهم بنویسم ، زیرا مجبور نیستم خودم را با آن تغذیه کنم. هیچ گونه فشاری برای نوشتن آنچه من می دانم می فروشم و پرداخت قبوض ، در مقابل آنچه من می خواهم بنویسم وجود ندارد. آیا دوست دارم وقت بیشتری برای اختصاص دادن به رمان هایم داشته باشم؟ مطمئن. اما دوست دارم بدانم که مطمئناً در ماه آینده می توانم خیلی بیشتر وام را پرداخت کنم.

در مورد برنامه من؟ صادقانه با هر کتابی تغییر می کند. کتابهایی وجود دارد که با بلند شدن هر روز یک ساعت زودتر قبل از کار به مدت سه شش ماه انجام شده است (اژیر) و کتابهایی وجود دارد که من به انجام جلسات ماراتن یک هفته در هفته پس از کار روزانه برای چند ماه در یک میخانه مورد علاقه اعتماد کردم (مرد کدو تنبل ، شب کجا) بیشتر آنها ترکیبی از آن روش ها بوده است. من تمایل دارم که یک نویسنده "بی رویه" باشم. چند روز یا چند هفته پشت سر هم مثل دیوانه ها می نویسم و ​​بعد هفته ها اصلاً نمی نویسم. به آنچه زندگی در آن زمان به ارمغان می آورد بستگی دارد!

با داشتن سه بچه در خانه ، این را کاملا درک می کنم! وقتی نوبت به نشستن و کار می رسد آیا شما معمولاً یک پلاتر یا صندلی پسر شلوار هستید؟

من دوست دارم سرگرم شوم ، بنابراین وقتی می نویسم ، برای خودم قصه می گویم. که به معنای… صندلی شلوار است. در حالی که من بیشتر کتابهایم را شرح داده ام (یکی از ضروریات فروش آنها قبل از تألیف آنها) ، من بیشتر از همه لذت می بردم که کور پرواز می کردم و آن را درست می کردم (قربانی و شجره نامه) و حتی با رئوس مطالب ، چیزهای زیادی در رمان اتفاق می افتد که تصور نمی کردید تا لحظه نوشتن آن اتفاق بیفتد. کل طرح موازی از اژیر به دنبال حبس Ligeia 100 سال قبل از موضوع اصلی رمان؟ این در رئوس مطالبی نبود که کتاب را به Leisure فروخت. و بعضی از خوانندگان گفته اند که این بهترین عنصر داستان است!

بنابراین شما وقتی با Don در کنفرانس Samhain ارتباط برقرار کردید ، شما در تماس بودید؟ من خیلی خوشحال شدم که دیدم رونالد مالفی (در میان دیگران) آنجا بود تا خط جدید را ادامه دهد. به عنوان یک طرفدار ، امیدوارم که شما را آنجا نیز ببینم. و بعد ظاهر شدی! چگونه آن انتقال برای شما انجام شد؟

من بعد از اینکه او از اوقات فراغت خارج شد با او در تماس بودم و او به محض فرود به من اطلاع داد. ما داشتیم درمورد آنچه اولین کتاب من برای Samhain ممکن است باشد بلافاصله بلافاصله صحبت می کردیم! با این حال ، از آنجا که من در واقع انجام نداده ام کتبی این کتاب هنوز تقریباً یک سال از رمانهای Samhain وجود داشت که از من جلوتر بود - زیرا او همزمان با قرارداد اصلی من برای بسیاری از رمانهای کامل خریداری شده است شب کجا.

درخت خانواده اکنون بیرون است! من می دانم که یک آهنگ Megadeth به همین نام وجود دارد ... ما با این رمان جدید در چه چیزی هستیم؟

من زیاد اهل فلز نیستم ، بنابراین این را نمی دانستم!

چشم بنفش، پیگیری من برای شب کجا، بسیار بیشتر بر روی عنکبوت ها تمرکز داشت تا جنسیت. پس از بررسی دیوانه وار "50 Shades ملاقات با Hellraiser" در مورد شب کجا، من به نوعی در جهت دیگر حرکت کردم برای چشم بنفشه. اما شجره نامه بازگشت به وحشت با بسیاری از رنگهای وابسته به عشق شهوانی است. این یک تنهاب ، اسکات بلودر ، است که یک مسافرخانه قدیمی در آپالاشیا به ارث می برد. وقتی او می رود تا آن را بررسی کند و تصمیم بگیرد که آن را بفروشد یا نگه دارد ، خیلی زود خودش را مورد علاقه وسواسی جنسی دختر مسافرخانه و همچنین یک زن و شوهر دیگر از "مسافران" مسافرخانه قرار می دهد. کنسرت بدی نیست ... اما چرا؟ و آیا داستان های قدرت درمانی شیره درختی که کاروانسرا به معنای واقعی کلمه در اطراف آن ساخته شده صحت دارد؟ اسکات دریافت که بعضی اوقات بهتر است ریشه های خانواده خود را… دفن کنید.

من عاشق هر داستان ترسناکی هستم که در اطراف هتل ها ، مسافرخانه ها و صبحانه های تخت خواب پیچیده شده باشد! این به نظر شگفت انگیز می رسد! نمی توانم صبر کنم

تغییر دنده های خلاقیت کمی ... من چندین بار به سایت شما رفته ام ، اما معمولاً فقط به اطلاعات کتاب نگاه می کنم. من اخیراً متوجه بخشهای هنری و موسیقی شدم! اینها علاقه های اولیه برای شما هستند؟ ابتدا هنر ، موسیقی یا نویسندگی بود و احساس کردید بیشترین استعداد را در کدام یک دارید؟

موسیقی همیشه اولین عشق من بوده است. من در سن پنج سالگی در حال نواختن ساز ارگ بودم و در مدرسه عالی تمام مدت آهنگ می نوشتم. هیچ تجربه رضایت بخشی از نوشتن و ضبط آهنگ برای من در جهان وجود ندارد. من را اشتباه نگیرید - من عاشق نوشتن داستان هستم. اما آهنگ خوبی؟ می توانم آن را روی استریو قرار دهم و آن را بارها و بارها پخش کنم و هم از آهنگ لذت ببرم و هم از احساس موفقیت در ایجاد آن لذت ببرم. من تمایلی به خواندن داستان هایم بارها و بارها ندارم! اما در نهایت ، موسیقی برای جوانان و گردشگران است. من فکر می کنم من استعداد داشتم و می توانستم به جایی بروم ... اما فقط در صورتی که بخواهم از هر چیز دیگری پول بگیرم go برای این. و من حاضر نبودم با این وجود ، من خواهم نوشتن موسیقی ، داستان نویسی یا ایجاد هنر دیجیتال برای کتاب ، باید خلاق باشم. من فهمیدم که مدتها پس از پایان کار "گروه موسیقی پاپ" می توانم به عنوان نویسنده کار خود را ادامه دهم ... بنابراین این همان چیزی است که من با آن گیر کردم و تمرکز کردم. شما واقعاً نمی توانید همه کارها را انجام دهید ... همانطور که من می خواستم!

من می دانم که دقیقا منظور شما چیست. من سالها در گروههای اصلی بازی کرده ام و همیشه ترانه سرای اصلی بوده ام. من شخصاً صدها آهنگ وحشتناک نوشته ام ، اما وقتی به آن "آهنگ خوب" برسم ، این باعث می شود که همه گروه ها ارزش آن را داشته باشند. اما تعهد به نوشتن و موسیقی تقریباً غیرممکن است و همانطور که گفتید این یک بازی یک جوان است.

آیا با هر بار انتشار تورهای کتابگردی انجام می دهید؟ به طور معمول برای شما چگونه است؟ آیا شما به همراه یک نویسنده همکار خود را نشان می کنید (و اگر بله با آن یکی بله ، آیا می توانید داستان های عالی برای ما ارائه دهید؟)

از جایی که ایستاده ام ، تورهای کتاب تجمل گذشته است. هنگام انتشار رمان های اوقات فراغت ، من در سراسر غرب میانه تورگردانی می کردم. من می خواهم دوازده خرید امضا کنم و هر Borders and Barnes & Noble را که می توانم در شیکاگو لند ، ایندیاناپولیس ، سینسیناتی ، لوئیزویل ، سنت لوئیس ... و هر کجا که کار روزانه ام به من برسد ، بزنم (من مجبور به انجام امضای کتاب هستم) در دالاس ، سان دیگو ، سانفرانسیسکو ، لوس آنجلس ، سانتافه ، آلبوکرک و بیشتر به خاطر سفرهای روزمره!) من در کیف های دستی زیادی برای امضای کتاب در اطراف غرب میانه اقامت داشتم.

اما برای یک نویسنده در فهرست میانی ، ثبت نام کتاب بیشتر به دنبال جذب ترافیک پا موجود در یک فروشگاه برای خرید کتاب های شما در فروشگاه است ، و سپس در مورد داشتن یک لژیون طرفدار مخصوصاً برای دیدن شما. بنابراین پیش نیاز این است که در واقع فروشگاههایی که کتابهای شما را حمل می کنند هم قبل و هم بعد از حضور شما. با مرگ زنجیره مرزها ، اکنون هیچ فروشگاه زنجیره ای وجود ندارد که دارای بخش وحشت باشد. بارنز و نوبل به سختی رمان های ترسناک را ذخیره می کند. بنابراین اگر قرار است یک امضای کتاب انجام دهید ، در فروشگاهی قرار دارد که به طور معمول رمان های شما را حمل نمی کند. که ، برای من ، فقط ارزش وقت گذاشتن را ندارد. واقعیت این است که ، اگر فروشگاه از قبل فضای قفسه بندی را به کتاب های شما اختصاص نداده باشد ، به محض اینکه کنفرانس امضای کتاب شما تمام شد؟ آنها همه کتابهای شما را به ناشر بازگردانده و هیچ کتابی را در فروشگاه نگه نمی دارند. این حقیقت سخت سرد مدیریت موجودی کتابفروشی است. در زمان های قدیم ، می توانستم به یک فروشگاه Borders بروم ، 20 عنوان کتاب را در یک محل فروش بفروشم ، و 20 جلد دیگر را با استفاده از برچسب "خودنویس شده" روی جلد ، در فروشگاه بگذارم ... و بعد از رفتن من این کتاب ها نمایش داده می شوند و فروخته می شوند. و سپس فروشگاه سفارش بیشتری می دهد. که ارزش انجام دادن را داشت - زیرا به لطف ظاهر خود سابقه فروش ایجاد کردید. اکنون؟ من بیشتر از طریق زنجیره بارنز و نوبل از طریق آمازون و در مجامع کتاب می فروشم ، زیرا آنها بیشتر کتاب های ترسناک را در فروشگاه های خود نگه نمی دارند. بنابراین ... انجام امضاها در آنجا چه فایده ای دارد؟ پس از این رویداد هیچ "دم" وجود ندارد.

من معمولاً چند بیت آتش سریع انجام می دهم تا اینجا بروید:

آخرین رمانی که خواندید؟

باشگاه هواداران شیطان توسط مارک کرکبراید. او از من خواست آن را کدر کنم و من آن را دوست داشتم! قبل از آن؟ پنجاه سایه از خاکستری. میدونی چیه؟ من از جهنم لذت بردم اگر. یک تغییر سبک و تازه کننده بعد از همه وحشتی که من معمولاً می خوانم!

آهنگ لذت گناه شما؟

Ke $ ha "Gold Trans Am." یا واقعاً هر چیزی توسط او. میدونی چیه؟ من اصلا احساس گناه نمی کنم

[youtube id = ”B2-sU-Hbda8 ″ align =” center ”]

هیچ شرمنده ای در عشق Ke $ ha نیست. من در آنجا با شما هستم

فیلم غیر ترسناک مورد علاقه؟

فیلم های غیر ترسناک وجود دارد؟ هان پاسخ های زیادی برای این سوال وجود دارد زیرا ژانرهای بسیار زیادی وجود دارد ... و من فیلم را دوست دارم. چیزهایی که با من گیر کرده است؟ کمدی های مسخره مانند جانی خطرناک و بهتر مرده. درام های خوب مانند Magnolias فولاد و گوجه سبز سرخ شدهاست. یا این یک زندگی فوق العاده است - که 40 سال است تقریباً هر کریسمس آن را تماشا می کنم. نابغه علمی تخیلی مانند Bladerunner ، سیاره ممنوع ، برزیل ، Star Trek IV ، Terminator و جنگ ستارگان. من لیست می کنم بیگانه به عنوان فیلم مورد علاقه من در همه زمان ها ، اما من همیشه احساس می کردم که ترس بیشتر از علمی تخیلی را تحریک می کند. چطور اعجوبه ها؟ یا هیولا ، شرکت or عنصر پنجم؟ فیلم های اکشن دیوانه مانند کارد بزرگ و سنگین و مانند اروتیکا بی نظیر است تصویر or سالو؟ و چه در مورد سفرهای فراموش نشدنی فراموش نشدنی مانند Barbarella؟ در مورد کل کاتالوگ هیچکاک (برخی از فیلم های ترسناک اما هیجان انگیز / رمزآلود) چه می کنید؟ در مورد آکیرا کوروساوا ، اورسون ولز ، جان فورد ، استنلی کوبریک ، وودی آلن ، رومن پولانسکی و اینگمار برگمن چه می کنید؟ لوکاس ، د پالما ، اسپیلبرگ ، کامرون ، لی ، زمکیس ... من نمی توانم یک فیلم مورد علاقه را انتخاب کنم. من نمی توانم کارگردان مورد علاقه خود را انتخاب کنم. من برای این کار خیلی فیلم های زیادی را دوست دارم.

من هم خیلی از آنها را دوست دارم. چگونه در مورد gبزرگترین آبجی که تا به حال چشیده اید؟

حرامزدن متکبر حرام سنگ. چیزی که تصور می کنم لیس زدن یک سگ پیر و مرطوب را شبیه می کند.

جان ، بسیار سپاسگزارم که این کار را با من انجام دادی. ما باید نوشیدنی را گاهی بگیریم.

من یک پیمانه در انتظار شما هستم!

 

 

 

جان و راههای شرورانه اش را در این مکانها پیدا کنید:

وب سایت جان (برای کتابها ، وبلاگ ، موسیقی ، هنر)

کتابخانه آمازون جان